zondag 25 september 2016

een droom raakt tot voltooing: czar Clemens verklaart zijn droom

link voor encyclopedia / czar / czarevitch:

TSAR, or CZAR

de triomfboog van Orange - multicolor editie
Wij komen er tóch nabij ons beter en opener op te stellen met betrekking tot de innerlijke geheime droom die ik nu alweer sinds omstreeks 1980 met mij mee heb gedragen.

Nu ik deze woorden schrijf aarzel ik nog of ik en hoe ik iets meer zal vertellen over dit aspect van mijn leven, een wereld waarover ik volgens mij dan weinig spraakzaam ben en waarvan ik vermoed dat anderen er de idee aan ontlenen dat ik niet zou weten wat zij natuurlijk 'allang wisten'. Ik merk op dat 'iets weten' een geheel andere zaak is dan 'wist ik al'.

Je bewust worden van een persoonlijke identiteit met een historische betrekking  enook openbare aspecten is een moeilijk en langdurig proces. Niet voor niets riep wijlen de Franse president George Pompidou het principe van de éducation permanente af, ver in de jaren '70, en niet zonder dat hij inzag hoe lang  dit alles zou duren voordat de dingen op hun plaats zouden zijn geraakt. En voordat de Clement alles op een rijtje heeft gekregen kan nog erg lang duren, ik zeg dat mede als kenner van Rusland, en na 100 jaren Sovjet-Unie medegeleden te hebben. Gelukkig heb ik het vooruitzicht dat ik een jaartje eerder geïnformeerd raak dan de doorsnee burger.

De droom waarop ik doel heeft betrekking op mijn identiteit als czar en mijn betrokkenheid bij de bekering van Rusland. En wat ik nu een droom noem is meer de herinnering aan de unieke wijze waarop deze identiteit tot mij geraakte, een uitzonderlijke beleving welke ik plotseling kreeg op de zolderkamer van het ouderlijk huis te Heemstede. Of het morgen, middag avond of nacht was herinner ik mij niet goed, maar het zal in de middag zijn geweest dat ik deze droomtoestand heb beleefd terwijl het voor mijn gevoel reeds avond of nacht was want het was alsof ik mij bevond in het duister terwijl er allerlei licht van sterren naar mij toe kwam. En in mijn gedachten hoor ik nog die woorden, of eigenlijk dat ene woord van aanbidding dat herhaaldelijk werd uitgesproken: 'czar, czar', gevat als in parelsnoeren van licht.