 |
| Europa en de stier |
Plinius - Historiae naturalis - een boek dat begint met een vleiende opdracht aan de keizer van Rome die natuurlijk wel met elke intellectueel graag bevriend wilde zijn. Verder behelst de inhoud via de link te vinden een beschrijving van de landbouw in de vroege keizertijd. Al eeuwen lang halen vele schrijvers gaarne Plinius aan en vinden een leidraad in zijn werk. Maar in onze tijd lijkt het wel of iedereen liever zelf het wiel uitvinden wil, en boeken uit de oudheid lijken mij nog maar weinig gelezen te worden - overigens deed ik dat vroeger wel veel, boeken lezen, maar al evenmin als anderen lees ik veel in materiële boeken nu. Toch kunnen wij ons nu en in dit heden zonder geschiedenis niet permitteren de band met de geschiedenis los te laten.
Het lijkt soms het beste als er veel problemen zijn van ogenschijnlijk onnodige aard, en dat wil menigeen zo beoordelen over deze tijd waarin de wind van de sociale onrust is gaan liggen, eens 'helemaal opnieuw te beginnen'. Beter is het evenwel van de gelegenheid gebruik te maken zo niet de kans uit te buiten, de oorzaken van die onrust en het nakomende gevoel van de koude douche omdat men oog in oog met de feiten komt te staan, op te sporen en er daadwerkelijk iets aan te doen dat hout snijdt. Onopgelost problematiek blijft aan onze colbertjespanden trekken en om aandacht vragen, de situatie wordt verergerd wanneer er op het pandjestrekkken een hug uit populariteit volgt waartegen men zich moelijk kan verzetten.
 |
| Tyrus (Lebanon) - puinenveld met de heilige straatweg van de oude stad - van deze stad was de koningsdochter Europa afkomstig |
Daarom wijs ik op het werk over de landbouw van Plinius de jongere zijn hand, dat een arcadisch karakter draagt in een tijdsbeleving van stijl die grenst aan de het levensgevoel van eeuwigheid die heerste aan het Romeinse Keizerlijke hof, in een tijd die pre-romantisch genoemd kan worden. De geïnteresseerden uit de politiek kunnen volstaan met de opdracht aan de keizer.
Ter toelichting van de gewoonten van de Romeinse wereld een tijd dat de wereld geregeerd werd door een ander principe van eenheid, toe te schrijven aan en gepaard gaande met de risico's daarvan het keizerlijk hof geef ik een brouillon met de Europese wereld zoals in haar prille aanvang beschreven Phaedra - Seneca Historiae - Europa is de wereld van de vrouw gebleken -
Waarom mijn aandacht nu toevallig hier bij Plinis de jongere en zij werk terecht kwam, het moet mijn interessegebied zijn dat mij de weg wees en de weg van mijn bepekingen evenzeer, het onderscheid in deze dingen kan men niet altijd achterhalen en dat past ons ook niet bij zoveel individuele inzet. Wie zal kunnen navertellen wat hij in Goddelijke opdracht heeft verricht? Wie is daar in het geheel niet mee bezig? Ik meen in dit verband ook er goed aan te doen aan de lezer te melden dat het beter ware niet al te veel met betrekking tot Clemens in kannen en kruiken te hebben geachtreds te zitten of te zijn gedaan.
Men noemde mijn persoon voor jaren onvoorspelbaar van karakter, nu ben ik dus eerder onvoorstelbaar in persoonlijke zin gebleken. Clemens besefte dat altijd al.
 |
| Europa - statue |
Ter uitleg:
++ de dierfabel: van de vos Reinaerde
uit Wikipedia: over de dierfabel - De belangrijkste reden waarom dit verhaal als een dierenverhaal is opgetekend, is het antropomorfisme. Dieren op menselijke wijze laten spreken en handelen is een bijzonder geschikte manier om mensen op indirecte wijze iets duidelijk te maken. Een dergelijk dierenverhaal toont immers een wereld in spiegelbeeld. Dieren treden handelend, denkend en sprekend op, alsof het mensen zijn. Mensen worden daarentegen doorgaans als domme, instinctieve en redeloze wezens afgeschilderd. Door het publiek deze allegorische spiegel voor te houden, wordt het volk geconfronteerd met hun naïeve en instinctieve gedrag.
Als bijkomend voordeel kan de auteur zijn beschrijving van de omgekeerde wereld volgens het principe 'man bijt hond' een eerder komisch effect geven. Op die manier is het mogelijk om, indirect en zonder mensen bij naam te noemen, op een aangename en ludieke wijze commentaar of kritiek te geven op de manier waarop het er in de mensenwereld aan toegaat. De auteur kan ook kritiek geven op machtige personen zonder te hoeven vrezen voor represailles, omdat deze kritiek indirect gebeurt, discreet en de personen niet bij naam genoemd worden.
zie ook: Aesopus
citaat: 'en God zag dat het goed was'
- 'Michael and Davide in the night' -
nota bene:
- Het is niet de mens die zo veranderlijk is, het zijn de tijden.
- 'tempora...et nos in illis' - de tijden veranderen....en wij met hen' -
- Wie zal zeggen wat ons morgen te wachten staat? 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten