en wat indien ik debiteer dat ik heel wel veranwoordlijkheid wil nemen?

Het zou de mild aandoende herfst kunnen worden gekweten dat ik zo langzamerhand mij bewust werd van de zware druk die op mijn schouders rust involge de last die mij werd toevertrouwd - en het kan ook de gewenning zijn geweest die mij besluiten deed mij niet te willen uitlaten omtrent de verwachtingen die onderling door de mensen worden gedeeld en welke hun harten heeft verdeeld eenieder naar zijn maat - Echter hoe schuchterook steel ik vast, dat het valt nu mij zwaar te erkennen dat de macht der wijsheid welke mij is toevertrouwd thans ingeeft en beweegt om toe te geven aan alle verwachtingsvol beleven in den volke bemerkt, waarvan ik heel wel weet heb en waartoe ik de ordeningsprincipia gedurende vele jaren gedurig heb geleerd te aanvaarden en te incorporeren tot de inzichtelijkheid naar besluit daarbij kwam, nu is dan de tijd gekomen dat ik heb beleefd dat van mij wordt gevraagd de gelederen vóór te gaan omdat geen andere weg daartoe aanvaardbaar het gegeven bevat waarnaar reeds lang is op zoek gegaan - ik moet verhalen dat ik heb slechts willen wachten met op het aandringen der massa's in te gaan vanwege de wens en het inzicht dat de mensen toch altijd liever willen behouden  hetgeen van hun is als eigenheid.



+ met die kennis omtrent hetgeen ons volk zozeer beroerde zoals het de rijen deed bemoedigen in het verleden, het werd mij keuze op grond van zelfherkenning vanuit een wens in een veilig eigenbelang dat wederom tot de gemeenschappelijkheid van de overwegingen gaat behoren een gezonde blik op en een nuchter gemoed voor de werkelijkheid gaan boven alles - een in concete zin begrijpelijk te maken staatkundig denken zegt mij voor, dat eigen belangen van een volk verschillend maken van alle andere volkeren die tot dat volk behoren, n die zin zijn er de laatste tijd verschuivingen te zien geweest welke evenwel de eenheid slechts sterker ineen heeft geklonken - in het perspectief van gezonde machtsverbeelding die berust op de natuurlijke maatschappelijke krachten en die het slechts weinigen te bevatten kunnen is gegeven daar in rechtvaardige zin een staat vanaf de aanvang van de herbouw tot vanaf die basis op in te richten, een staat derhalve waarin welzijn en welvaart als de twee pijlers zijn omvat. Daarmee de nadruk gemakkelijk wordt bevat, dat er zijn die er bij de sterretjes zijn gaan inzien, dat onze vrijheid naar de mate van verstand bij de mensen alzo is geraakt opo te kiezen met vestand dat is tot mij geraakt dat de vertegenwoordigers van het volk voor de pespreking van deze zaken in  den beginne weer met beide benen op de grond dienen te staan. Hier zijn de eerder vemelde twee pilaren en wil naar inzichtelijk vermogen geacht te behoren de idee dat zo een duaal beleidsmotief wat het betreft de beheersing van de  krachten in de samenleving die eenheid van gezag verdienen welke uitgaat van een overheid die de relatie leggen wil met die de vrijmaking kunnen sturen en geleiden naar het moment van op te kunnen nemen de vragen waarvoor de principia van democratisch zelfbestuur ons in zekerheid een antwoord geven voor deze dingen wij hebben het eigen denken gesteld - kaas gegeten te hebben van de verdeling in de samenleving tussen machten en krachten naar getal, daarvoor heb ik geen ervaring noch idee te geven, on doel steun ik, gezegd om tot hervormingen in het staatsbestel te geraken via de verkiezigen - ervan de gevolgen te willen bespreken in het nationale parlement van afgevaardigden bleef lange tijd niet ingezien dat het belang vanuit de samenleving naar voren komend zwaarder weegt dan de roep vanuit de zetels der politieke vertegenwoordging, een principe daartoe te handhaven in mijn aandachtsgebied terecht, vorming van de nieuwe verordening der beroeping zijn geacht als van natuurlijke rationaliteit afkomstig waarin de roep van 't hart reeds is geïntegreerd voordat ook maar sprake was van het zien opkomen van de zon van vrede is een te handhaven nieuw  hervormingsproces wel waard, waar de regelen van onze tijd voorschrijven dat deze zaak in voldoende aandacht is gerijpt, iets dat om te geven vraagt, derhalve denk ik te begrijpen dat eerder dan het eigen streven ons voorgaan de motieven van het gemeenschapppelijk belang,  tot het proces geleid heeft tot een vernieuwing in de democratie van zichzelf verjeugdigend volk, de staat heeft haar belang reeds vastgesteld, eenvoudigweg nu eens als één van hen en dan weer als één van ons te zijn beschouwd te heten, de besluitvorming verloopt naar het de traditie ingeeft die wil in twee delen uiteen te stellen, de actuele aandacht voor de innerlijke  vrede, eerst de kerken en dan daarna de staten betekenen altijd deze twee zijden van menseijk denken i verantwoordelijkheid voor he eigen blang weeer te geven/ een verzekerde toekomst houdt in een goed oog voor de zekerheden van het verleden.

Wij wensen allen een behouden huis.

Clemens Maria Michael Buer was het die het hier uitgeschreven document opstelde - Heemstede, de 4e november in de morgen van de nieuwe dag in de Nederlanden die heten te zijn afgedreven/een en ander kan ik wel mee omgaan maar de geadresseerden ken ik niet bij naam en toenaam/ik acht mij literator/ voor staatbestuur heb ik geen belangstelling/ de mens is op zichzelf al vrij/slecht behandeld acht ik mij/nooit geld gevraagd/kutwijf met je beschuldigingen, scheer je weg, rapalje van de 31e januari leugens! Draak.
n.b. de Clemens acht zichzelf geen heilige maar wél een martelaar van het Huis van Oranje, dat een fout heeft gemaakt die te ontdekken te verwachten valt/moeten er nog meer slachtoffers ten prooi vallen aan de stupide nieuwsgierige bemoeizucht van het wijf?