over een wat wereldvreemd aandoend positivisme

Het is nogal wat tekst en wie het liever luchtig houdt die kan deze tekst terzijde laten, of de Libelle lezen, de lijn der gedachten verloopt toch volgens wat in deze tijd behoort tot de actualiteit van het maatschappelijk proces, dus je hoort er vanzelf wel van.

gezicht over de Bodensee
vanaf het bloemneeiland Mainau

Navolgend mijn ego-getuigenis is als volgt.

Of hij wereldvreemd is als een jonge antilopehinde die bij het minste gerucht het struikgewas inschiet, dat geloof ik zelf soms wel, en in veel opzichten zal hij denken dat dit wél een voordelige reactie is in een tijd waarin getwijfeld wordt of wij er niet het beste aan zouden doen te geloven in de harde realiteit van de wereld, waarmee overigens zoals altijd in de geschiedenis hand in hand gaat dat geloof aan en die hang naar romantiek.

In andere opzichten wanneer hij denkt te spreken of te schrijven over wat voor hem tot de wereld van de realiteit behoort, en ik teken daarbij aan dat zijn woord altijd aan de werkelijkheid vooruit zal gaan, pleit het misschien ervoor teneinde zijn zaak beter te kunnen verstaan, dat hij de mensen met hun zorgen en hun vreugden heel wel kan verstaan zonder daarbij zich te verliezen in de onwerkelijkheid van het ervaringsleven dat daarbij altijd heeft gehoord. Ik spreek dan ook vanuit die ervaring met de mensen om mij heen en deel deze ervaring met wat de mensheid als kennis in haar geheel aangaat, dat is met de Clemens al zo sinds hij in 1974 geroepen werd tot zijn functie en op de weg gezet was die hij lijdzaam net als ik die ben voor nu, is gegaan. In die tijd in 1974 verkeerde de wereld, ook de politieke wereld en met name die, in een toestand van acute crisis van een omvang die slechts weiningen konden overzien en waarin niet was voorzien, zodat alle denksystemen om de belangen van de mensheid te beheersen en te vertegenwoordigen in welbegrepen verantwoordelijkheid en naar beste vermogen faalden.

Vervolg: Temidden van die wereld stond ik op om vanuit hetgeen mij als beleving werd ingegeven te getuigen in de Naam van Die mij had geroepen en opnieuw gezonden had, om te getuigen en om te ordenen, om bij te staan en om te steunen, waar dat van node was. Ik hoorde het de prinses nog zeggen: 'en het is een Nederlander'. Wellicht heeft heel ons land toen begrepen wie hij was en is, maar de omstandigheden waren zo dat hij in die tijd daartoe niet gezonden was daaraan te beantwoorden, zodat het moet zijn geweest dat iedereen die dacht aan een groot feest op een gegeven moment de moed heeft opgegegeven die verwachting van dat grote feest nog langer te behouden, en niet werd ingezien dat het lot van Clemens was geworden om de wereld te verzorgen en zijn Heer te dienen door alleen maar te overleven zijnde daarin gelegen het basismotief op grond waarvan de wereld opnieuw zou worden ingericht. En wat zijn wij heden blij dat dit ons kennelijk tegen de stroom in roeiende toch is gelukt, het spijt mij zeer alles, selbstverständlich, maar voor een tot ziens dan maar acht hij het nog te vroeg. En met dat gevoel van spijt ook in het gedachtenleven zijn uitdrukking vindende, hebben wij het mogelijk met zijn allen maar te doen, dat kan de Clem nu een keer beter overzien dan de lezer van de tekst, en voor vele jaren heeft hij het met jullie moeten volbrengen onszelf niet te kunnen verstaan zoals de wereld om ons heen dat doet en deed, zo een dergelijke overeenstemming al ooit eensluidend mogelijk zal zijn.

Maar gelukkig kan ik nu stellen vanuit die onwetendheid die ik had gekregen als mijn lot en mijn behoud, hoewel ik nooit anders heb gepoogd dan daarboven uit te stijgen, gelukkig voor nu is dit een uitkomst gebleken in de opgave waarvoor ik mij gesteld acht, er een reden en een zin aan te geven die voor iedereen duidelijk is en ten vrede zal zijn - ik heb mijzelf er nooit op kunnen betrappen ernaar te streven door iedereen bemind te worden, ik beken dat ik heb ook moeite met complimenten en respect dat anderen mij betonen, maar als het zio eens voorkomt lukt dat toch, en zo zijn deze dingen van het maatschappelijk aanzien in ons land nu in die orde aan het komen zoals dat behoort, en ggeef eens toe: wie zijt ge nog voor elkaar? Zichzelf te begrijpen waar het de liefde aangaat is al evenzeer als in vroeger tijd een onmogelijke opgave te achten. Dat iedereen van je zou houden en jij van iedereen is ook meer een lot dat alleen een kind en verder niemand dragen kan. En dat kan in deze tijd ook niet zo de werkelijkheid zijn van mijn woord, want het zal al evenmin voor iedereen altijd even leuk zijn wat ik zo te zeggen of te debiteren heb als het woord daarin weer voor anderen heel welkom wordt geacht. Daarom, ik schrijf en spreek mijn woord niet zonder reden zoals het mij gegeven is, en beken daarbij toegevoegd dat ik mijn woord geef om een bepaald doel te dienen, namelijk dat mensen zichzelf en hun wereld beter kunnen verstaan en in waarheid kunnen beleven. Dat een dergelijke doelstelling niet een situatie is die voor iedereen in onmiddelijke zin te bereiken is moge duidelijk zijn of worden, want er zullen er zijn die dat woord niet zo verstaan als het is bedoeld, namelijk voor henzelf om erover na te denken als ware het woord gegeven als brood in de woestijn. Ik vind wél dat ik om dat behoudend en behoedend doel te dienen dat in zichzelf reeds de waarheid aan het licht brengt, gezegend ben met een goed vermogen om duidelijk te maken wat er door sommige mensen nu eigenlijk wordt bedoeld met hun gedachten, die zij vanuit zichzelf niet kunnen verstaan, en die mij ter ore of ter kennis komen op een wijze welke niet in mijn vermogen ligt om te verklaren. Dit is daarom zo belangrijk niet erbij na te denken hoe dat mij mogelijk is, altijd geweest overigens, voor vragen kunt U terecht bij het incassobureau hier ter stede net als bij U, juist omdat zovelen in onze tijd in tweestrijd leven omtrent wat hun waarheid is en wat het de waarachtigheid van zijn, mijn en hun inzicht betreft is iedeereen het zijne toebedeeld en gaat geen mens meer in de massa op. Vroeger was ik er overigens helemaal niet zo goed in om mijzelf kenbaar te maken en mijn mening te verduidelijken, wat het vertonen van ook maar enige vorm van compassie betreft vormde zich meestal als bij een gletscher een diep zwijgen om mij heen, verder dan het bestellen van een consumptie aan de bar kwam ik dikwijls niet en tóch stond iedereen om mij heen in spirituele zin op stelten in de wetenschap dat het die man was die daar in hun aanwezigheid niet zozeer was maar altijd is.

een keienstrand van de Bodensee

Moeilijk is het om de zin in deze dingen te begrijpen, en moeilijk zal het zijn er een verklaring voor te vinden, voorlopig zij het voldoende mede met het oog op de saamhorigheid te delen dat hij mij terdege bewust maakte van mijn grenzen en hoe daarmee wordt omgegaan. En thans is in zijn kennis gekomen die problematische zijnswijze waardoor het zo heeft uitgepakt dat zijn persoon meer dan 40 jaren nadat het de verwachting was toch tot het aanzien komt dat voor de wereld en het lot der mensen en het welzijn in ons land het beste is, hetgeen evenzogoed genoemd kan worden dat hij tot zichzelf gekomen is. Het waarom en waartoe in deze dingen wil toch iedereen graag begrijpen, y compris moi-même?

Thans schrijf en spreek ik zodanig dat mijn woord mensen kan bevrijden uit hun onwetendheid aangaande zichzelf en hun gedachten, voorwaar een probleem in onze tijd dat maatschappelijke vormen heeft aangenomen en waardoor mensen ook elkaar niet meer kunnen begrijpen, en het doel dat ik uiteraard ook in het eigen belang te dienen heb gekregen is, dat al die mensen waarom het uiteindelijk altijd gaat, en niet alleen die hij schijnbaar toevalligerwijs aanspreekt, maar allen die geroepen zijn en dat zijn er in ons land zeer velen, de taak waarvan de mensen hadden gedacht dat hij daartoe gekomen was om deze op zich te nemen, nu zelf in eigen hand nemen en erkennen dat dit behoort tot eenieder's taak in dit aardse leven, en dat zij ook in staat worden gesteld zo'n taak op zich te nemen, maar hoe dat in zijn werk gaat is een onnaspeurlijkheid in het maatschappelijk leven dat wij noemen de eigen weg die onze samenleving met ons gaat, juist in de Nederlanden waar de mensen altijd zo levendig bij de les blijven en ijverig in het vinden van de waarheid. Het enige dat te erkennen viel voordat het zover was, zo is mij, de Clement Michael in alle vrijheid van beleven wel gesteld en ook hersteld, gebleken, dat wij onszelf er goed bewust van dienen te zijn dat wij ons met elkaar en met mij er zo'n beetje bij betrokken weer eens schromelijk en in onnederlandse zin hadden vergist, ware het niet dat ik met mijn grote weigering nu plotseling aan te treden in compartimentele zin de dingen zoals zij thans verlopen overigens zonder daarvan de rationaliteit vooraf te hebben voorzien, in gang heb gezet, dan hadden de gevolgen van deze vergissing groter en ernstiger kunnen zijn.

Mauritshuis

Voor een beter begrip van het streven dat ik dien en met mij velen, dat de mensen hun verstand zouden hebben bemachtigd voor elkaar, om elkaar te verstaan en naast elkaar in vrede te kunnen leven, zal ik het de hele mensheid willen voorhouden dat het wél zaak is ernaar te streven, bewust, om elkaar een beetje meer te mogen, sympathie te koesteren voor de andere mens in onze omgeving - op het gebied van de liefde is al zoveel mis gegaan dat ik het daar voorlopig maar beter niet over wil hebben - en er oog voor te krijgen dat het elkaar's zorgen en noden zijn geworden die wij in deze wijze onze weg vervolgende met elkaar kunnen delen om ons bewust te worden van hetgeen ons in onze vrijheid beperkt. Want in dat delen van die zorgen met elkaar in onderling verstaan verschijnen de problemen waarmee onze wereld is belast, maar waartoe wij nu ook zijn uitgerust met instrumenten om deze last aan te kunnen en te boven te komen, de moderne middelen van telecommunicatie en beelduitwisseling waar wij spelenderwijs mee hebben leren omgaan en waarvan wij het spel ook niet moeten opgeven. Daarnaar het gedachtenleven te richten, naar een a priori uitwisselen in medegevoel dat er gezamelijke mogelijkheden zijn om onze wensen en verlangens in te koesteren, want iedereen ontdekt dat die andere mens die in die hele grote ruimte van dat beeldscherm al net zo onwetendheid vertoont en bis bis roept als uit die harde kop komt die jij bent toegedaan. En dat iedereen al net zo tekort schiet om zijn wereld naar redelijke verhoudingen gemeten in te richten, zodat die past in het gehele plan dat de mensheid aangaat, wie had dat nu kunnen denken, terwijl het toch die grote leider was die wij ons hadden voorgesteld dat ja wie ook weer moest worden, die dat wel even voor ons zou vertellen? n.b. Sinds 1976 is dhr. jhr. verbonden geweest met Microsoft Laboratories.

En zo stuur ik iedereen maar voor vandaag op weg, met dat medegevoel voor elkaar's falen, en in gedachten dat het niet leuk is natuurlijk, maar dat 't niet anders is en dat de vis maar weer eens duur wordt betaald moet worden. Om dan vervolgens zo te werk te gaan, dat wij de dingen waaraan wij dat falen beleefden altijd al deelden en nu opnieuw delen, omdat zo het menselijk constituerend bestaan nu eenmaal is ingericht. En omdat het Hollandse bestaan nu om een keer een open doekje te geven nog eens te meer zo is ingedeeld dat er dat falen is dat dikwijls wordt benadrukt, omdat ook zo ons levendig bedrijf daarop is ingericht, Maar vertel eens, wat had die arme Clemens als grote leider met jullie nu eigenlijk kunnen uitrichten, tenminste als hij dat eens vragen mag? De mens is slechts het lot beschoren te falen aan elkaar en aan zichzelf indien te zwaar belast, bedenk dat goed, en een dergelijk inzicht te erkennen zou een mooi resultaat van menselijk begrijpen kunnen vormen om aan het einde van de dag te delen, en zou ons verheffen boven dat niveau dat ons werd toegedicht. Alleen is het zo, iets begrijpen is één zaak, ernaar te handelen vormt een andere zaak en berust op andere principia. Pas als dat is ingezien en bediscussieerd, liever gezegd beproken, dan kunnen wij overgaan datgene te delen waaraan in ons leven het meest direct de behoefte voor bestaat en het verlangen naar uitgaat, de juiste weg naar het verkrijgen van een bestendiging van onze waarden. Gaan wij die weg voor onszelf en met allen, dan volgen die economische voordelen waarnaar zo velen haken om daar hun heil in te willen vinden, vanzelf, en omdat het woord luidt: eendracht maakt macht, zult ge mij tegenover U vinden, want in deze en niet alleen daarin waren zij vergeten eerst eens uit te maken waarin dan wel die macht der eendracht wel en niet bestaansrecht heeft en wel of niet in werkelijkheid bestaat. Daarna zal het het gegeven worden dat wij onderling én met elkaar zullen begrijpen kunnen waarin dat economisch voordeel waarin ons land is gebleken naar tgraditie zo bestendig te zijn, dan wel bestaat, want uiteraard willen wij met zijn allen geen oog hebben voorc dat voordeel en zal er toch tenminste één onder jullie aan te pas moeten komen om de waarheid in die werkelijkheid die onze nationale eenheid uitmaakt vast te houden en daarin met zijn woord vóór te gaan, de vragen mogen stellen hoe wij dat moeten of kunnen indelen, en hoe die maatschappij van duurzame waarden zal zijn ingericht, waarvoor natuurlijk Utrecht en Atrecht al evenmin op één dag werden gebouwd. Die man dan is de Clement Buer.

Regensburg aan de Donau
- Domkirche - zuidtransept

Zo dan in welwillendheid te leven, zullen wij krijgen tenminste vrede met onszelf en onze omstandigheden van leven, en kunnen zeggen, ieder voor zich, dat we goed hebben gedaan. Ik begrijp dat deze zienswijze niet de gemakkelijkste is om ons bewust van te worden, maar die bewustwording is juist de inspanning die van ons gevraagd wordt. Eerst de beloning incasseren en dan pas de inspanning leveren, dat is onder de mensen die wij zijn geworden, niet zo'n goeie binnenkomer gebleken - en dat dan was nu het verhaal van de gevreesde 'black friday', de beurscrach van 1929 in New York, waarvan het spook nog steeds rondwaart in de wereld en zijn verderfelijk werk te doen ziet, en maakt de Clem ons in één moeite ervan bewust, dat het maar gelukkig is dat deze crach in de maatschappelijke waarden zich qua verloop maar ook inhoudelijk niet op dezelfde wijze afgespeeld heeft in die jaren bij de Beurs van Amsterdam - ahem, woonde de heer de Buer Clément Michèle niet ook daartoe per slot van rekening nog altijd op nr. 5, of is dat meer een van zijn hobby's om ons mee te plagen of een van die illusoire dromen die hij er zo gaarne op na pleegt te houden, een mens zou er toch dol van worden - dit ter verduidelijking van de speciale plaats die ons land inneemt in de geschiedenis van Europa en de bijzondere gunst waarin onze tijd mag en kan staan.

Tenslotte, maar dit stel ik als Beier voor Uw hoofdpijn - écht een systeem volgt mijn denkwijze uiteraard niet, althans dat geloof ik niet, voor menselijke aangelegenheden bestaan er in de wereld geen systemen. Dat de wetenschap daar wel naar zoekt, daar ben ik beter van op de hoogte dan wie ook, en ken ik de remmingen en blokkeringen, die dat zoeken en de toepassing van de resultaten daarvan met zich mee brengen. Maar om openheid te betrachten ook voor de leek, ook voor diegenen die hun geloof in weg en waarheid opgaven ten behoeve van het volgen van hun geloof in de rede, die natuurlijk verre van bestaat in een en dezelfde zin, de rede die in dit verband zo ver te zoeken is bestaat hierin, dat wordt vastgesteld dat in redelijke zin en voor iedereen begrijpelijk hij wil verklaren, dat het zo duidelijk te merken is, dat ook zijn denken gedurig pogingen in het werk stelt om toch uit te gaan van het positieve in de mens, de zijden van het bestaan waarin wij ons mogen verheugen dat deze in het licht van het aangename zijn gegeven. Voor de wetenschap, o.a. die van de psychologie, zou dat dan worden dat hij de weg volgt van het positivisme, hetgeen een zware opgave om voor te kiezen voor hem is geweest, maar stelt het ik die gedachte vast over het positivisme als zowel de weg die hij gegaan is als die ik ben zoals daarin zijn oorspronkelijk uitgangspunt van denken was gelegen, dan worden de dingen weer té moeilijk en daarom houdt hij in zijn ik hier maar op met dit betogen, en of er geluisterd wordt dat weet professor Higgins toch niet.

volle maan in het Lochemse Veld

Ik sluit af, en hij evenzeer, in de gedachte dat voor de moderne instellingen ten behoeve van he bevorderen van de communicatie in de samenleving er zoveel anderen betrokken zijn en aangetrokken werden, voor het overige mag iedereen wat mij betreft ijskoud denken: ik kan het zelf wel af.

Het ligt ons op de lippen om te debiteren: mogen ook wij eens even vangen? Maar daarvoor voelen wij ons té goed.

// een fotootje erbij en dan gaat het hele boekje wel over de toonbank, heer gouverneur.

// constable oo5** heeft ook een paard

/ yelling him: a singapore sling, there is no better cocktail on my side than that one//