der gewassen en hun bloei, naar het wisselen der seizoenen en hun
effect op de vegetatieve opbouw, is het mij opgevallen dat de natuur
zich door geen menselijk bouwsel of bedenksel laat tegenhouden en
overal waar zij maar het geringste stukje grond vindt om zich in haar
onstuimigheid te laten gelden de aarde bereid vindt om haar van dienst
te zijn met toe te staan dat er een bloem of aar of een gras opschiet,
een boompje er staat of al is het maar het geringste onkruidje van de
gelegenheid gebruik maakt om zich te laten zien, de natuur vertoont
zich in al haar kracht en pracht juist daar waar de omstandigheden het
benauwends zijn. Het zal het innerlijk proces van groeikracht in
verhouding tot de energieverwerving zijn in het proces van
fotosynthese waaraan de vegetatieve wereld haar kracht ontleent die
gesynchroniseerd is met dit fenomeen van onstuitbaarheid, want licht
en lucht zijn er overal en niet dan de geringste zonneschijn roept die
wetmatigheden ervan ten leven.
Om eens daarbij stil te staan maakte ik bij gelgenheid van de
fotoreportage over de bloemen van deze maand juli in het Domaine
Hertenduin die ik gisteren heb gedaan als eerste opname deze enigszins
naar het thema contrasterende foto van een hortensiastruik die me
boeide, deze groeit in de poort naast ons huis waar de weg binnendoor
uitkomt op de Blekersvaart tegen de muur van een huis. Ik wilde
eenvoudigweg de weelde van deze zomerse uitbundigheid met tóch zijn
bescheiden bloeiwijze op een plek waar je dat alles niet zonder mee
zou verwachten want daar komt weinig zon vastleggen op de gevoelige
plaat om hem te bewaren voor in eerste instantie mijn eigen
bestudering en op de tweede plaats voor die anderen die belangstelling
hebben voor mijn werk.
Om de natuur in dit weelderige antwoord op de vraag die uitgaat van
haar zuinigjes toebedeelde typisch zo Hollands aandoende standplaats
of zij er wel haar best voor doet ons te blijven boeien en behagen op
een passende en overeenkosmtige wijze te eren heb ik de
oorspronkelijke opname, die natuurlijk een groenbladerige struik
toonde tegen een rode muur en op een wat grijzige straat, een
bewerking gegeven waarbij ik uiteindelijk besloot de foto met een
infrarood-behandeling tot een wat saai aandoend zwart/wit beeld terug
te brengen om eens te zien wat er van al die pracht overbleef in dat
geval, maar toen niets had geholpen mijn aandacht weer af te leiden
heb ik deze zwart/witte weergave versterkt door enkele
kleurinvoeringen, en enkele bewerkingen toe te passen naar het mijn
smaak was, waarvan ik onmogelijk het geheim kan beschrijven, en verder
naar het mijn voorkeur en voorstellingsvermogen strekte heb ik in de
eindfase van het beeldende gebeuren naar aanleiding van zo'n struik,
die daar natuurlijk geen weet van heeft zoals wij dat zouden hebben,
het resulterende schilderwerk besloten met een wat heraldisch
aandoende lijst in een kleurencombinatie die ik meer gebruik wanneer
ik niet goed weet hoe de zaken juist zó te brengen zoals zij zijn
bedoeld, namelijk met een zekere nadruk op de afstand die er altijd
blijft bestaan tussen de toeschouwer en wat hij denkt te kunnen
bezien, die aftsand gesteld als het waarachtige antwoord op de
begeerte der ogen waarmee de mensen alles willen doorzien dat hen te
kennen geboden wordt en dan nog menen ook dat daar meer mee wordt
bedoeld dan wat zij te zien krijgen.
Als uitleg wil ik wél vermelden dat zoiets als de kleur groen die wij
zien en zo noemen voor de natuur natuurlijk helemaal niet bestaat,
voor de natuur is die groene kleur een vorm van wat bij ons meestal
tussen wit en grijs beweegt zodat wij maar eveneens zoveel mogelijk
van licht en lucht kunnen profiteren, dat vegatatieve maar ook de
animale natuurlijke gang van zaken is evenzo, en met een glimlahc stel
ik voor dat wij maar moeten geloven dat wij niet voor niets rehctop
zijn gaan lopen omdat er natuurlijk aan de bovenzijde van ons fysieke
eggeven meer licht zich kwam melden dan aan de grond, was dat niet zo
geweest ik geloof zeker dat wij nog kruipend over de grond ons zouden
hebben voortbewogen en dat onze gehele wereld op die modaliteit zou
zijn ingericht. Zo zijn wij mensen, erg geneigd onze wereld op onze
behoeften en onze mogelijkheden afstemmend. In dit verband zal het
wellicht niet zeer opvallen dat ik het resultaat heb uitgevoerd met
een patina van oud gouden tinten, en dat de inkleuring niet overal
eenvormig is, indien ik dat niet dan met moeite daartoe gebracht aan
het slot van deze beschrijving wenste te vermelden.
Maar hoe een mens geïnspireerd raakt tot een dergelijk handelen, tja,
dat kan ik ook niet zeer verklaren, het motief geschiedt gewoon, en
het gevoel waarmee je je kunstenaarschap voor de 1000e keer misschien
beleeft is ergens ontstaan en waar weet niemand aan te geven, en dat
begeren dat zwaarder vallen kan dan welke libidineuze lusten ook komt
niet tot rust voordat de emoties die het scheppingsproces begeleiden
totdat de creatie het gevolg is, tot zwijgen zijn gebracht.
scribet clem bur/
+++++++++++
afgeschreven en voltooid in het atelier op 5 -
citaat: 'zijn bezigheden aan huis zijn nooit onnodig'
________________________________________
signé Cl7**|fir|enc|Y*
__________________
si dicite nostrum scriptorium ab Rufilius illustris - *)
**********************************+++++
//in de vroege morgen van 26 juli
_______________________________________
ad *) een scriptorium is een plaats in een klooster of abdij waar een
toegetreden monnik of tijdelijk aangestelde magister zijn bezigheden
heeft die erin kunnen bestaan een geschiedenis op te tekenen, een
vertaling uit te voeren, documenten te copiëren en andere
schriftuurlijke bezigheden. Er kan ook sprake zijn van illustratieve
bezigheden, zoals wij dat van de middeleeuwse incunabelen en andere
boekvormen wel kennen en die meestal bestonden uit het maken van
miniaturen of ander verluchtend werk/
Rufillius ben ik bij toeval door waar te nemen, gegevens met elkaar te
verbinden en op basis daarvan conclusies te deduceren, op het spoor
gekomen. Het was een broeder, frère, friar, die bekend stond om de
grote verfijndheid van zijn handschrift en zijn miniatuurkunst/
Rufillus leefde en werkte ongeveer in de tijd van Charlemagne maar er
is verder weinig van hem bekend. Om mijzelf ermee te strelen koester
ik zijn naam en bedenk ik mij aangaande het raadsel van mijn persoon,
maar voer ik in zijn naam juist die iota in zodat het erop neer komt
dat er sprake is van een zoon (filius) en zijn beroep en bekendheid
als illustrator de betekenis heeft een omlijsting te geven aan de weg
die wij tesamen gaan. Deze kloosters en abdijen waarin een scriptorium
aanwezig was, meestal ergens in een nis of in een hoek van een wél
verwarmde maar in de zomer koele zaal en soms was dat zelfs de keuken,
waren vroeger natuurlijk zeer rijke centra van cultuur en
godsdienstige beleving.
n.b. wat er van mij terecht moet komen daar denk ik gedurende de
vroege uren maar beter niet teveel over na//
___________________________________________________
Cff.: http://www.abdijvanegmond.nl / referentieel /
___________________________________________________
___________________________________________________
'wie dit leest is een gek, vrek, slek, verrek'
_________________________________________
verzoeke, indien men dat goed en passend acht, zich vrij te voelen
deze post door te zenden//
+++++++++++++++++++++++++++++++++****
Er is 1 afbeelding naar u verzonden.
IMG_2214.JPG
Deze afbeeldingen zijn verzonden met Picasa, van Google.
Probeer het hier uit: http://picasa.google.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten