---------- Doorgestuurd bericht ----------
Van: Clement de Buer
Datum: 25 september 2016 19:25
Onderwerp: Madonna en kind - Vladimir icoon |** beminde gelovigen...
secundair onderwerp: soms wordt het mij ook wel eens teveel
Deze zogeheten Vladimir Madonna en kind icoon is al weer sinds jaren
in mijn bezit, ik kocht hem, toen ik op een dag rijk was, in de Abdij
van Egmond waarmee mijn familie zulke nauwe banden altijd heeft
onderhouden. Eigenlijk kun je een icoon niet kopen, je kunt het bezit
van de icoon verwerven en er een gift tegenover stellen, een kennis
die in ons land niet zeer tot bekendheid is geraakt.
Het gaat hier om een gecertificeerd duplicaat, door monniken in een
klooster vervaardigd en 50 keer opnieuw overgeschilderd, en de
ondergrond is van metaal, in Rusland wordt de icoon dan voor 'echt'
aangezien.
Uit mijn huis is de icoon één maal naar buiten gedragen, en wel op
initiatief van mijn oorspronkelijk uit Polen afkomstige vriend, Rafal
Marek Adam, en ik ervaarde dat als een grote eer en als een
belangrijke gebeurtenis voor mijn huis. Waar de icoon werd
rondgedragen is mij nooit bekend geworden maar ik heb geen moment
gedacht dat dit een poging was de icoon te ontvreemden.
In Rusland is het de gewoonte bij belangrijke feesten, of wanneer er
eens grote nood dreigt, de iconen uit de kerken naar buiten te dragen
en deze, meestal rond de kerk of op het plein vóór het kerkgebouw, ook
wel in de stad of het dorp, aan de verzamelde menigte te tonen.
Ik heb, dit voor alle duidelijkheid, bij gelegenheid van dit tonen van
de icoon in de diciturmentis blog, natuurlijk betreft het hier een
tóch voor mijn doen wel kostbare replica van het origineel, de
beroemde Vladimir icoon, de foto die ik van de voor ons nu als
oorspronkelijk geldende icoon die bij mij aan de wand hangt in de
kleine bibliothèque, zonder duidelijke redenering of reden daarvoor te
hebben dan dat ik mij bewust werd van mijn droom, gisteren maakte
geëditeerd in een voor mijn gevoel passende weergave voor nu en hier, wat cool dus, wellicht wat té
koel en zakelijk van kleurstellingen maar ik hoop dat de beeldplaat
wél zichtbaar maakt dat het hier niet gaat om een antiek schilderijtje
maar om een ook voor onze dagen belangrijk gegeven erfgoed.
Toen ik onlangs met Ilyah te spreken kwam over deze icoon, een
jongeman van Russische afkomst die ik in een ziekenhuis heb ontmoet,
heeft deze mij verklaard dat een icoon een gouden glans behoort te
tonen, dat 'hij leeft', zo noemde hij dat eerbiedig alsof hij geheel
vertrouwd is met iconen wat natuurlijk ook zo is. Ik persoonlijk had
daarvan nog nooit gehoord. Wél heb ik begrepen dat een icoon niet
alleen een afbeelding is zoals voor ons een olieverf schilderij of een
foto dat kan zijn, maar dat er bij een icoon vanuit gegaan wordt dat
deze de heiligen in de afbeelding vertegenwoordigt, representeert.
Dat treft dan, meesmuil ik nu slim genoeg, want de Clement czar is
geenszins alleen in zijn appartement zo ruim en goed als ware dat een klein paleisje - Amsterdamse uitdrukking - en nog vanmorgen in alle vroegte heeft czar aan de vader van czarewitch laten weten dat wij lekker wonen in het zo allerinteressantste Palazzino Pitti Picolo op 5/2hoog, dat reeds voor een langere periode gediend heeft als mijn kluis, mijn hermitage die mij verliet - helaas, een
kluizenaar ben ik nu niet meer te heten, noch ook beleef ik dat Dd op
bezoek zou zijn in een kluis te Heemstede village.
De uitvoering voor 5/2nd waar wij nu in werken en wonen en onze
feesten vieren - vanmorgen heeft czarewith ons naar een hervormde
kerkdienst op de radiola laten lusteren: 'God doe mij dan tenminste
recht'- heeft meer van doen met het Palast van Czarskoje Selo ergens
zoveel werst van Sint Petersburg gebouwd bij een dorp, zucht: hoe
krijg je het allemaal weer overeind?
Sint Petersburg is de stad gebouwd in de delta van de Neva rivier in het eerste kwart van de 18e eeuw in opdracht van czar Peter, die van het timmermanshuisje van Zaandam ja, en deze czar zal het timmeren niet hebben verleerd.
Ontworpen en gebouwd onder leiding en op voorstel van Hollandse
bouwmeesters en naar gezamelijk ontwerp met Italiaanse architecten en
kunstenaars, Peter vond de Italianen wat té frêle voor zijn hoofdstad
en wie moesten de financiering van dit grote project anders
rondkrijgen...precies...'
In die modderige Neva-delta aan de Baltische Zee waar veel muggen waren
en de lucht onverdragelijk was werd deze nieuwe uitleg voor het
Heilige Rusland geplaatst - 'een hoofdstad, geen nood, wij graven de
grachten wel, Peter' - de paleizen en grote patriciërswoningen werden op
palen neergepoot alsof het ging om een verlichte vorm van de steden Venetië en
Amsterdam tesamen - alle verhalen over de bouw die zoveel dooien heeft
gekost moesten we beter niet zo geloven -'Peter je bent een boef
gebleven, met de knoet zeker? - en beide steden kunnen deze smaragd van
de Baltische Zee niet evenaren in schoonheid en weldoordachtheid van ontwerp.
Voor czar Peter vormde deze stad een bewijs voor zijn status in Europa als verlicht
imperator voor zijn nieuwe Russische Staat - als zomaar een czar kan
hij zich moeilijk gezien hebben want in die dagen werd het begrip czar nog
beschouwd als zijnde de functie van een wat ondergeschikte koning temidden van de in Rusland altijd wat roerige machtigen - in het begin van de 18e eeuw speelden er wel meer dingen in Europa die op veranderingen van opvattingen
wijzen, en gingen de mensen uit de hogere standen elkaar meer waarderen als levendige creatieve leden van een internationale gemeenschap waarover niemnd een koning was boven alle anderen verheven, in de 17e eeuw zagen de mensen die meetelden elkaar alleen maar voor nuttig aan.
Wanneer ik overweeg op welke stad ik mij het meeste wil oriënteren als
het het grote Russia van de Federatie betreft den denk ik aan deze
stad genoemd naar de apostel Petrus, de
culturele hoofdstad van ons Rusland die mij vertelt waar Rusland precies
ligt, en hoe groot Rusland wel niet is en wat er allemaal verder van
mijn rechterarm, mijn werkbureau ziet naar het noorden, gebeurt en er aan
leed in de provincie gaande is, en ik kom niet verder dan Sint Petersburg - laat ons overeenkomen dat het meeste waar Rusland thans behoefte aan heeft is wat meer eenheid van cultuur, en het is zeker
dat er niets mis mee is de aandacht te verleggen van de politiek naar
de cultuur en de vrede tot aan de Oeral te herstellen, achter de Oeral
gaat het traditioneel om de persoonlijke zeggenschap van de czar, daar is het altijd vrede.
En wat het de Krim aangaat, dat is de tuin in virtue, in alle deugd en eer, van czar en czarewitch, en wat de boerenpummels ervan maken
moeten ze zelf maar weten, czar heeft andere dingen aan zijn hoofd en
aan leukemie lijden we niet bepaald. Met Syria zijn de verhoudingen al
vóór drie jaren overeengekomen, en in Turkije worden czar's berichten
gelezen als ging het om de geloofsbrieven van graag geziene gasten.
bericht afkomstig voor www.medici.tv van clembur 2/2nd
scriptus in scriptorium Clemediciteris Bavis Hollandiae
gedateerd: 25 september 2016 te Heemstede
nota bene 2: misschien vinden mensen later uit dat Clef een botte, domme man is geweest maar dan moeten de comes me deszelks emulgata persoonlijk te komen brengen, plus de kruidkoek alvast dan maar, het leven is al duur genoeg//
de comitis Holllandiae in linea acta pastoris
______________________________
______________________________
Er is 1 afbeelding naar u verzonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten